Resi Bender: Συνέντευξη για τη βιωσιμότητα στο fashion design

Κεντρική Εικόνα: Chloé Royer με SAWRA κορμάκι, πουκάμισο πάτσγουορκ από μετάξι, ακατέργαστο μετάξι και βισκόζη, και πορτοκαλί τζιν σορτς με σκούρες σατέν μπλε εφαρμογές |  Φωτογραφία: Αλεξάνδρα Μασμανίδη | Kyan Athens

H Resi Bender είναι σχεδιάστρια από το Βερολίνο. Σπούδασε στο University of Art στο Weissensee και αμέσως μετά ασχολήθηκε με την τέχνη της κατασκευής ενδυμάτων με έμφαση στη δημιουργική ραπτική. Η πίεση και η ταχύτητα με την οποία παράγονται σήμερα ενδύματα και αξεσουάρ, την έπεισαν πως πρέπει να ασχοληθεί με μια μορφή παραγωγής μη-βιομηχανική. Το concept της ανθρώπινης εκμετάλλευσης με μοναδικό στόχο το κέρδος, αλλά και η ταυτόχρονη παρακμή του πλανήτη και η απογοητευτική έλλειψη ποιοτικών υλικών για τη δημιουργία ρούχων -που τελικά μάλιστα δεν απευθύνονται σε όλ@-, την έκαναν να πειραματιστεί με το χειροποίητο ρούχο. Πυρήνας της δουλειάς της είναι ο σχεδιασμός βιώσιμων, accessible και διαχρονικών κομματιών, ραμμένων από καλά υλικά, φιλικά προς το περιβάλλον, συλλογών δηλαδή που εκφράζουν αισθητικά αλλά και πρακτικά το άτομο που τα φοράει. Η non-binary / unisex προσέγγιση, τόσο στον σχεδιασμό και τη μελέτη όσο και στην υλοποίηση, αποτελεί χαρακτηριστικό των ρούχων της. Παράλληλα με το δικό της brand, διαχειρίζεται και το μισό studio “NMRB” μαζί με την εικαστικό Natacha Mankowski. Από το 2017 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Συζητήσαμε μαζί της για το πώς είναι να είσαι fashion designer στην Ελλάδα και για το ποια είναι η πορεία και η ανταπόκριση της αγοράς στο κομμάτι αυτό. 

Πώς σας φαίνεται η κατάσταση εδώ στην Ελλάδα στον χώρο του design και συγκεκριμένα στο πειραματικό fabrication;

Παράγω όλα τα κομμάτια μόνη μου, στο studio μου στο κέντρο της Αθήνας. Δημιουργώ κομμάτια με την τεχνική πάτσγουορκ, με τα περισσευούμενα υφάσματα που συλλέγω ανά τα χρόνια από άλλες δημιουργίες, καθώς και από αποθέματα υφασμάτων που δε χρησιμοποιούνται πια και τα προμηθεύομαι από έμπιστα μαγαζιά υφασμάτων στο κέντρο της Αθήνας. Τα μεταξωτά, ρεγιόν, βαμβάκια, μάλλινα κτλ. που βρίσκω σε αυτά τα μαγαζιά, είναι απίστευτα, και συχνά έχουν πολύ υψηλότερη ποιότητα από τα καινούρια που μπορεί να βρει κανείς στην αγορά. Δεν χρειάζομαι μεγάλες ποσότητες υφασμάτων, κάτι που μου δίνει την ελευθερία να προμηθεύομαι υφάσματα με αυτόν τον τρόπο -ένα κυνήγι θησαυρού. Αγαπώ πραγματικά τα υφάσματα και συνεχίζουν να αποτελούν ζωτική πηγή έμπνευσης.

Τα πάτσγουορκ κομμάτια μου, τα οποία περιλαμβάνουν από έργα μεγάλης κλίμακας, όπως κουρτίνες, μέχρι ρούχα κατά παραγγελία, είναι όλα μοναδικά, και, αν και μπορούν να αναπαραχθούν, είναι πάντα λίγο διαφορετικά. Παίζω με διαφορετικούς συνδυασμούς υφών, διαφανειών και χρωματικών αποχρώσεων. Οι συνθέσεις και η διάταξη στο πάτσγουορκ είναι το κλειδί για κάθε κομμάτι και το κάνουν μοναδικό. Ο τρόπος που δουλεύω καθιστά αδύνατη την εξωτερική ανάθεση της παραγωγής μου, και με αυτόν τον τρόπο τα κομμάτια μου θα είναι πάντα σε περιορισμένο αριθμό και ποτέ σε υπερπαραγωγή. 

Ο Πέτρος Καζαντζίδης με full NMRB κοστούμι και NMRB κιμονό, styling από Philippe G. Missas, μακιγιάζ από Σίσσυ Πετροπούλου | Φωτογραφία: Reto Schmid

Γιατί επέλεξες την Ελλάδα, ποια είναι η κύρια δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας “ξένος” καλλιτέχνης όπως εσύ και ποια είναι τα θετικά τού να ζεις και να εργάζεσαι εδώ;

Μετακομίσαμε με τον σύζυγό μου στην Ελλάδα τον Οκτώβρη του 2017. Χάσαμε το διαμέρισμά μας στο Βερολίνο και ήμασταν έτοιμοι να αφήσουμε αυτήν την πόλη και να εξερευνήσουμε μια άλλη. Ερωτευτήκαμε την Αθήνα. Βρήκαμε έναν υπέροχο χώρο όπου συνδυάζουμε στέγαση και εργασία. Το ότι έχω έναν μεγάλο χώρο studio, μου έδωσε τη δυνατότητα να επεκτείνω την εξερεύνηση της δημιουργίας ενδυμάτων και μας επέτρεψε να ανοιχτούμε στην κηπουρική, στη ζύμωση και σε άλλα χόμπι.

Μέχρι στιγμής η Ελλάδα μού έχει φερθεί καλά. Δεν έχω παράπονα. Υπάρχει ίσως ένα πράγμα το οποίο εύχομαι για το μέλλον, κι αυτό είναι το να βρω τοπικά μαγαζιά τα οποία θα πωλούν τις ενδυματολογικές κολεξιόν μου. 

Υπάρχουν πολλά θετικά στο να ζεις και να εργάζεσαι εδώ. Η περιβάλλουσα φύση, τα βουνά και η θάλασσα, το φαγητό, η λαϊκή, οι άνθρωποι, οι φίλοι μας, το σπίτι και το στούντιό μας, η μεγάλη αγορά μεταχειρισμένων του Ελαιώνα, ο ήλιος, η γάτα μας και η ζωντάνια της κοινότητας της Αθήνας. Μου αρέσει πολύ να ζω εδώ!

Από τη σειρά φωτογραφιών 'In Stereo', η Resi Bender φορώντας κοστούμι πάτσγουορκ και κιμονό πάτσγουορκ, όλα από μετάξι, ακατέργαστο μετάξι και βισκόζη | Φωτογραφία: Cynthia Ortu

Από πού αντλείς έμπνευση και ποιες “ποιότητες” θέλεις το κάθε κομμάτι σου να “περιέχει” ή να “προωθεί”;

Αντλώ την έμπνευσή μου από την τέχνη της ραπτικής και της δημιουργίας μοτίβων, καθώς και από τα ίδια τα υφάσματα. Στα πρότζεκτ που έχουν να κάνουν με την κίνηση, με εμπνέουν οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι, αυτό που θέλουν να εκφράσουν με την performance τους, οι κινήσεις τους και το μέσο τους ή το σκηνικό τους. Στη δουλειά μου ως προσωπικός ράφτης, με εμπνέουν οι πελάτες μου, το σώμα τους και η αντίληψή τους για το σώμα τους. Ως το ήμισυ του NMRB, μιας συνεργασίας με την αγαπημένη μου φίλη και απίστευτα ταλαντούχα ζωγράφο Natacha Mankowski, οι πίνακές της, το μαγευτικό τοπίο της Ελλάδας που εμπνέει τα έργα της, η ευαισθησία μου για την κατασκευή ενδυμάτων και η βιωσιμότητα, είναι οι “ποιότητες” που θέλουμε να εκφράσουμε.

Στη δουλειά μου ξεκινάω συνήθως από τις δεδομένες λειτουργίες ή τους περιορισμούς. Το σχέδιο και η φόρμα ακολουθούν τη λειτουργία. Η δουλειά μου στοχεύει στην ανάδειξη της υλικότητας, των χρωμάτων και της αριστοτεχνίας. Έχω την επιθυμία να δημιουργώ οικολογικά, ευκολοφόρετα και μοναδικά κομμάτια. Εύχομαι κάθε ρούχο που δημιουργώ να ενδυναμώνει τον χρήστη στην καθημερινή του ζωή ή στις παραστατικές του πρακτικές.

Πάτσγουορκ κουρτίνα από μετάξι, βισκόζη, βαμβάκι, λινό, μείγματα βαμβακιού-μεταξιού και μαλλί