14 Jun 2023  |  People

Rodolphe Parente και το «πάρτυ» του design

Το νόημα του design ίσως βρίσκεται σε μία αντικομφορμιστική γωνία. Ο Rodolphe Parente είναι μάλλον σίγουρος για αυτό.
post image
Κεντρική Εικόνα: Exposition «Contre-soirée», Ancien Évêché, 6ème Design Parade Toulon | Πηγή: salonemilano.it


Ο γνωστός Γάλλος αρχιτέκτονας, interior και product designer, Rodolphe Parente, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας από τους εισηγητές του know-how στη σύγχρονη ματιά του design. Άλλωστε, όπως αναφέρει και ο ίδιος, σκοπός του είναι να εντρυφήσει στο πολιτισμικό γίγνεσθαι μέσα στο οποίο θα τοποθετηθεί το κάθε του πρότζεκτ, να καταλάβει τους ανθρώπους στους οποίους αυτό απευθύνεται και, φυσικά, πώς αυτό θα επιτευχθεί. Η δουλειά του, όμως, δεν είναι αισθητικά ουδέτερη για να πετύχει αυτόν το σκοπό. Κάθε άλλο. Ο κόσμος του Parente είναι γεμάτος χρώμα, διάφορες υφές και ένα ιδιαίτερο παιχνίδισμα μεταξύ των διαφορετικών πρώτων υλών και μέσων.

Εμείς διαλέξαμε κάποιες από τις χαρακτηριστικότερες δουλειές του Γάλλου designer.

Apartment Monte-Carlo | Πηγή εικόνας: rodolpheparente.com


Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσέγγισης του Parente είναι το πρόσφατο Contre-soirée στην Design Parade της Τουλόν, μιας πόλης στα νότια της Γαλλίας με έντονο μεσογειακό ταμπεραμέντο. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, το τελικό αποτέλεσμα του Parente να απέχει από τα «πρότυπα» της περιοχής, όπου το άπλετο φως και η πιο ανοιχτή διάθεση των κατοίκων είναι διάχυτα. Έτσι, ο Γάλλος designer πειραματίζεται με διαφορετικά πάχη και υλικά, βάζοντας το ξύλο με το πλεξιγκλάς και το inox να συνδιαλέγονται, επιτρέποντας παράλληλα το παιχνίδι του φωτός στο εσωτερικό του δωματίου, ενώ σημαντικές είναι και οι διακριτικές αλλά ευδιάκριτες πινελιές στοιχείων που παραπέμπουν στην πολιτισμική κληρονομιά της περιοχής, με την προσθήκη, στο βάθος, της ταπισερί από το Mobilier National. Όλα αυτά, φυσικά, δεν δρουν απομονωμένα από το αρχιτεκτονικό σχέδιο που περιβάλλει το εσωτερικό, αλλά, αντιθέτως, το ένα ενισχύει οργανικά το άλλο.

Contre-soirée |Πηγή εικόνας: d2zpj1lpe57sje.cloudfront.net


Την επιθυμία του για εγγύτητα των ατόμων στους χώρους που σχεδιάζει, ο Parente την έχει εκφράσει σε όλες του τις δουλειές. Η αίσθηση του πάρτυ θέλει να είναι διάχυτη στους χώρους του, έχοντας ως πρότυπο την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η ταινία του P. Sorrentino, «La Grante Bellezza». Το ύφος της οικειότητας και της μη-αποστειρωμένης αισθητικής του χώρου εκφράζεται και στο διαμέρισμα που επιμελήθηκε ο ίδιος στη Saint-Germain-des-Prés του Παρισιού –όπως και στα υπόλοιπα διαμερίσματα-πρότζεκτ του. Το διαμέρισμα δεν χάνει την αισθητική ενός παριζιάνικου σπιτιού, ωστόσο αυτό που διαφοροποιείται είναι η επιλογή σύγχρονων, πολύχρονων επίπλων, το καθένα σχεδιασμένο με διαφορετικό χαρακτήρα και υλικό. Για τον λόγο αυτόν, ο Parente συνεργάστηκε με μια πληθώρα designers (μεταξύ των οποίων οι: Joëlle Ferlunde, Joe Colombo, Willy Rizzo, Léa Mestres), έτσι ώστε να προσδώσει στο τελικό αποτέλεσμα μια έντονη διαφορετικότητα των επιμέρους επίπλων, τα οποία όμως μαγικά συνδυάζονται απολύτως μεταξύ τους.

Πολυθρόνα του Joe Colombo στο διαμέρισμα της Saint-Germain-des-Prés | Πηγή εικόνας: static01.nyt.com


Από την γκάμα των αναθέσεων, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το εστιατόριο George V, στο Παρίσι, στο οποίο ο Parente ανέλαβε εξ ολοκλήρου την ανακαίνιση και την εσωτερική διακόσμηση, ακολουθώντας μια πιο μίνιμαλ χρήση των χρωμάτων. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα δεν απέχει από τη φιλοσοφία του designer περί φωτός και μίξης υλικών, ενώ η αίσθηση της εγγύτητας σε έναν χώρο εστίασης επιτυγχάνεται στο μέγιστο.

George V (Παρίσι) | Πηγή εικόνας: rodolpheparente.com


Επιπλέον, οι μπουτίκ Apropos (Αμβούργο) και Zilli (Harrods, Λονδίνο) αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της ευελιξίας που παρουσιάζει η ματιά του, χωρίς όμως να αποκλίνει από τις κεντρικές ιδέες που εφαρμόζονται στο design του, τις οποίες ακολουθεί πιστά. Εδώ, θα λέγαμε, δίνει χώρο στο κεντρικό προϊόν, το οποίο είναι όπως πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του, με το design να είναι αυτή τη φορά σε ρόλο διακριτικού διαμεσολαβητή μεταξύ κοινού και αντικειμένων. 

Boutique Apropos (Αμβούργο) | Πηγή εικόνας: i.pinimg.com


Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τη σχεδίαση επίπλων, έναν τομέα που παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον. Οι δημιουργίες του για την παριζιάνικη Gallery Pouenat είναι αρκετά μίνιμαλ και γεωμετρικές, με έντονη την πρόθεση του ίδιου να φέρει στο επίκεντρο του εκάστοτε επίπλου την υλικότητά του. Χαράσσει, έτσι, σε ατσάλι και ορείχαλκο, συνδυάζοντας τη χάραξη με πατίνα, τεχνική που ίσως να παραπέμπει σε αυτές του παρελθόντος, χωρίς όμως το αποτέλεσμα να φαίνεται παρωχημένο, αφού στην όλη διαδικασία εισχωρούν και νέες τεχνικές. 

Rodolphe Rarente για Gallery Pouenat | Πηγή εικόνας: southhillhome.com


Παράλληλα, η τεχνική του σχεδιασμού του -ενός σχεδιασμού στα όρια της γλυπτικής- κορυφώνεται στην πολυθρόνα Taglio, κατασκευασμένη από ξύλο φλαμουριάς.

Πολυθρόνα Taglio | Πηγή εικόνας: assets.yellowtrace.com.au


Εξίσου πρωτότυπα και -παράλληλα- πρακτικά είναι και τα αντικείμενά του, όπως οι λάμπες Gesso (από καουτσούκ και inox) και Golosa, και οι δύο εξαιρετικά παραδείγματα σύγχρονου σχεδίου.

Λάμπα Gesso | Πηγή εικόνας: assets.yellowtrace.com.au


Τέλος, το έργο του Rodolphe Parente θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως το απόλυτο πάρτυ του design. 


Περαιτέρω ανάγνωση και πηγές:

LA CONTRE-SOIRÉE DE RODOLPHE PARENTE (2022). Από: goodmoods.com.

Α. Cavanagh (2020). In Paris, an Apartment Where Picassos Meet 17th-Century Antiques. Από: nytimes.com.

*Για τον Rodolphe Parente, στο: rodolpheparente.com.

Tags

Προτεινόμενα Άρθρα

Image represents Mockinbird studio: «[...] θεωρ...
17 Apr 2024  |  People,Interviews
Mockinbird studio: «[...] θεωρούμε ότι η χώρα μας έχει ήδη μια θέση στον πα...
Image represents CONVEX: Η εταιρεία που παράγει...
10 Apr 2024  |  Case Study,People,Objects
CONVEX: Η εταιρεία που παράγει με σύμμαχο το design
Image represents Μιχαήλ Αναστασιάδης: Πειραματι...
20 Mar 2024  |  People
Μιχαήλ Αναστασιάδης: Πειραματισμοί με το φως
Image represents Jane Jacobs και το όνειρο μιας...
8 Feb 2024  |  Opinions,People
Jane Jacobs και το όνειρο μιας «κοινωνικής» πόλης