Την Πέμπτη 24 Μαΐου, το Design Society βρέθηκε στην οδό Κολοκοτρώνη, στον χώρο των Moon Station Athens, για να παρακολουθήσει το κλειστό Saloon με τίτλο “KYPSELI: Roaring Past & Rising Present”. Εισηγήτρια ήταν η Angela Liarikos, αρχιτέκτονας και σχεδιάστρια, η οποία, μετά από διάφορες περιπλανήσεις σε Καναδά, Νέα Υόρκη και Βερολίνο, βρέθηκε στην Κυψέλη για να περάσει την πανδημία. Εκεί ήλθε σε επαφή με τον αρχιτεκτονικό πλούτο του αθηναϊκού κέντρου και ξεκίνησε μια περιπέτεια ανάμεσα στα art nouveau και bauhaus “ερείπια” της πόλης. Βασικός της προβληματισμός ήταν το πώς όλη αυτή η σύγχρονη ιστορία μπορεί να μείνει αναλλοίωτη στα πλαίσια της ανοικοδόμησης και των παρεμβάσεων, και το πώς η κουλτούρα της “ανακαίνισης” μπορεί να μην είναι παρεμβατική σε αυτά τα οικοδομικά διαμάντια.

Πηγή Εικόνας: instagram.com

Τρυπώνοντας στις αυλές και τα παλιά σαλόνια, η Angela δημιούργησε ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό της χαμένης αίγλης της Αθήνας, το οποίο μετά από λίγο καιρό το μοιράστηκε μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας Instagram στον λογαριασμό @athens___mon_amour. Η σελίδα αγαπήθηκε γρήγορα και βρήκε το κοινό της, το οποίο δεν περιορίστηκε μόνο σε άτομα της αρχιτεκτονικής κοινότητας, αλλα περιλαμβάνει και όσους έχουν ενδιαφέρον για τις μνήμες και τις ιστορίες που κρύβουν αυτά τα κτήρια. Η Angela μέσα από αυτό το εγχείρημα διηγήθηκε την ιστορία της παλιάς καθημερινότητας του κέντρου και εμφάνισε φιγούρες αφηγήσεων των γονιών μας. Από την bauhaus πασαρέλα της Φωκίωνος Νέγρη, τα καφέ μιας παλαιάς ελίτ που πλέον αντηχούν ήχους από τάβλι και trap ρυθμούς, στο σπίτι του Ελύτη, Ιθάκης 31, και στους art nouveau διακόσμους των εισόδων, η ιστορία της είναι καθόλα επίκαιρη!

Πηγή Εικόνας: instagram.com

Και κάπου εδώ αναρωτιόμαστε, γιατί η σελίδα αυτή βρήκε τόση δημοτικότητα. Το κέντρο της Αθήνας, και ειδικά η Κυψέλη, βιώνουν στο μέγιστο όλες τις πολιτικές και οικονομικές μεταβάσεις της χώρας. Είναι παράλληλα το αληθινά σκληρό, αλλά και το γλυκό μέτωπο της πολιτισμικότητας της χώρας. Πυκνοκατοικημένη από αυτούς που πολλοί χαρακτηρίζουν “μειονότητες”, αστικούς νομάδες, ψηφιακούς νομάδες, κάποιους παλιούς αστούς που πεθύμησαν το κέντρο, και άλλους. Λίγο πολύ όλοι έχουμε περάσει από την Κυψέλη και λίγο πολύ όλοι έχουμε δει αυτά τα κτήρια. Το βίωμα, λοιπόν, το @athens___mon_amour το φέρνει και στην εποχή της ψηφιακότητας. Οπότε κάπου εδώ συμφωνούμε ότι το @athens___mon_amour είναι relatable. Παράλληλα όμως, δεν παύει να είναι και ένα πλούσιο αρχειακό και ερευνητικό υλικό, το οποίο συνεχίζει την ιστορία του τόπου και μιλάει μια γλώσσα, την Αρχιτεκτονική, με πολύ απλό τρόπο όμως!

Πηγή Εικόνας: instagram.com

Η Angela, ίσως για πρώτη φορά, προσφέρει στο ευρύ κοινό, σε μία πλατφόρμα κοινής χρήσης, πληροφορίες που υπάρχουν μόνο σε πανεπιστημιακές διαλέξεις. Η ιστορία της πόλης και της Αρχιτεκτονικής αποτελεί κοινό αγαθό, καθώς είναι κάτι που όλοι εμείς δημιουργήσαμε, και πλέον είναι ανοιχτό και αποδεσμευμένο από την τυπικότητα της Ακαδημίας. Οι ψηφιακές πλατφόρμες έχουν συνδεθεί με την αμεσότητα αλλά και τη “χαμηλού επιπέδου” πληροφορία που παρέχουν, όμως στην περίπτωση του @athens___mon_amour επιβεβαιώνεται ότι αυτό είναι κάτι άτοπο!

Πηγή Εικόνας: instagram.com

Πέραν του ότι η ιστορία ανοίγεται στο κοινό, η πλατφόρμα μάς υπενθυμίζει ότι αυτά τα μικρά κοσμήματα του αστικού ιστού τείνουν να εξαφανιστούν στα πλαίσια της ανοικοδόμησης, της κουλτούρας της “ανακαίνισης” και του airbnb.