H επιμέλεια του Μιχάλη Αναστασιάδη στο ΜΑΚ της Βιέννης χτίζει γέφυρες μεταξύ ιστορικού και σύγχρονου σχεδιασμού.

Οι “χρυσές σφαίρες” της Βιεννέζικης Απόσχισης επανανακαλύπτονται σε μια έκθεση-φόρο τιμής στο αυστριακό Design.

DS.WRITER:

Σοφία Θρουβάλα

Πηγή Κεντρικής Εικόνας: michaelanastassiades.com

Ο Michael Anastassiades είναι κυρίως γνωστός ως σχεδιαστής φωτιστικών σωμάτων, αν και εργάζεται και σε πολλούς άλλους τομείς του σύγχρονου design (γυάλινα σκεύη για την J. & L. Lobmeyr και έπιπλα για την Gebrüder Thonet Vienna). Επιπλέον, δραστηριοποιείται στον εκθεσιακό και εσωτερικό σχεδιασμό. Μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβρη εκθέτει στην ιστορική Wiener Werkstätte (WW), στην αίθουσα πάνω από τη Μόνιμη Συλλογή ΜΑΚ της Βιέννης. Η Wiener Werkstätte, η οποία σημαίνει κυριολεκτικά “βιεννέζικο εργαστήριο”, ιδρύθηκε το 1903 απο τους Koloman Moser, Fritz Waerndorfer και Josef Hoffmann, με στόχο να έρθουν σε επαφή αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες και σχεδιαστές της Βιέννης. Πρόκειται για ένα καινοτόμο εργαστήρι, αφιερωμένο στην καλλιτεχνική παραγωγή χρηστικών και καθημερινών αντικειμένων, δηλαδή επίπλων και διακοσμητικών. Έχει τις ρίζες του στην ιστορική Secession της Βιέννης, που ιδρύθηκε το 1897 ως προοδευτική συμμαχία καλλιτεχνών και σχεδιαστών, ενώ η Wiener Werkstätte με τη σειρά της αποτελεί έναν πρόγονο του Bauhaus και της Art Deco.

Ο Αναστασιάδης, εδώ, ασχολείται με την επεξεργασία και κατασκευή αντικειμένων που βασίζονται στην ένδοξη παράδοση του πρωτοπόρου αυτού εργαστηρίου. Ο Κύπριος designer, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, κλήθηκε να επιλέξει εκθέματα από το απόθεμα του ΜΑΚ, εντρυφώντας στη συλλογή τού ειδικού για τη Σετσεσιόν (Απόσχιση) και την τέχνη στα χρόνια των Παγκοσμίων Πολέμων, Ernst Ploil (ο οποίος, στο πνεύμα τού Gesamtkunstwerk, συνέλεξε σειρά σημαντικών αντικειμένων και έργων όπως βάζα του Lötz, έπιπλα από το εργαστήριο του Klimt και έργα του Schiele, ακόμη και μινιμαλιστικούς πίνακες του Gerhard Richter, του Josef Albers και του Ad Reinhardt, προσπαθώντας να καταλάβει καλύτερα τις κοινωνικές προεκτάσεις της μεταπολεμικής αφαίρεσης).

Πηγή εικόνας: michaelanastassiades.com

Η παρούσα έκθεση, επιμελημένη από τον Αναστασιάδη, στην επιμήκη αίθουσα πάνω από την εμβληματική μόνιμη συλλογή του ΜΑΚ, υπογραμμίζει τις σχέσεις του σύγχρονου design και των απαρχών του. Ο σχεδιαστής, όχι μόνο πλέκει αυτό το ιστορικό νήμα μεταξύ τότε και τώρα, αλλά προσθέτει και έξυπνα σχόλια στη χαρακτηριστική γεωμετρική αφαίρεση της πρώιμης Wiener Werkstätte. Τα βάθρα που τοποθετεί ο Αναστασιάδης στον χώρο προκαλούν την αίσθηση πως πρόκειται για ένα παιχνίδι ισορροπίας, αφού τα αντικείμενα στηρίζονται πάνω σε φαινομενικά ασταθείς χρυσές σφαίρες. Το σύμβολο αυτό, προφανής αναφορά στη “Χρυσή Βιέννη” και στον εμβληματικό θόλο της Secession, κλείνει επίσης το μάτι στην έννοια της μεταβλητότητας και της μεταιχμιακότητας του ιστορικού και σύγχρονου design, τα οποία μπορεί να εφάπτονται αλλά δεν ταυτίζονται. Οι συνδηλώσεις της σφαίρας είναι πολλές, αφού αποτελεί, εκτός της αναφοράς στην Απόσχιση, ένα στοιχείο αναπόσπαστο της δουλειάς του ίδιου του Αναστασιάδη, ενώ επίσης αποτελεί μια κλασική απόληξη επίπλων της περιόδου του Β’ Π. Πολέμου (στην εποχή της Biedermeier, που συχνά σχημάτιζαν τα πόδια πχ στα ντουλάπια). Τις ορειχάλκινες σφαίρες του Αναστασιάδη συμπληρώνουν, σχεδόν ψυχαναγκαστικά, σφαιρικά αποδοσμένα φώτα τα οποία έχει επιμεληθεί και σχεδιάσει ο ίδιος για τη συγκεκριμένη έκθεση.

Πηγή εικόνας: michaelanastassiades.com

Μέσα από την έκθεση και τις επιλογές του Αναστασιάδη στο στήσιμο και την οργάνωση του χώρου, παρουσιάζονται νέες, συναρπαστικές εκδοχές του βιεννέζικου μοντερνισμού. Το ΜΑΚ (Museum of Applied Arts) και σε αυτή την έκθεση συνεχίζει την παράδοση που ξεκίνησε πριν κάποιες δεκαετίες, προσκαλώντας καλλιτέχνες και designers από όλο τον κόσμο να ανανεώσουν και να μορφοποιήσουν το μουσείο, επανανοηματοδοτώντας την ιστορική συλλογή του και δίνοντας μια σύγχρονη πνοή στο ιστορικό design.

H παρούσα έκθεση ολοκληρώνεται στις 2 Οκτωβρίου.